De groeiende populariteit van alcoholvrije alternatieven - dranken met maximaal 0,5% alcohol per volume (ABV) - heeft de gewoonten van consumenten aanzienlijk veranderd.
Bij het kopen van een 'alcoholvrij' drankje, zoals een biertje of wijntje, is het voor klanten verwarrend om zich te moeten legitimeren. Als dit drankje per definitie alcoholvrij is, waarom moet ik dan mijn leeftijd bevestigen?
Dit roept belangrijke vragen op over de balans tussen verantwoorde detailhandelspraktijken en overregulering.
Alcoholvrije dranken onderscheiden zich van hun sterkere tegenhangers. Volgens de Retail of Alcohol Standards Group (RASG) zijn deze alternatieven "bedoeld als vervanging voor alcoholische dranken, voor volwassenen, in contexten waar normaal gesproken alcoholische dranken worden gedronken of als optie in contexten waar alcohol normaal gesproken niet geschikt is". Hoewel ze weinig tot geen alcohol bevatten - vaak niet meer dan een glas sinaasappelsap - zijn ze zo ontworpen dat ze lijken op traditionele alcoholische dranken, compleet met vergelijkbare branding, verpakking en positionering.
Wettelijk gezien worden deze drankjes in Engeland, Wales en Schotland niet als alcohol beschouwd, omdat ze onder de grens van 0,5% ABV vallen. Toch worden ze door hun strategische plaatsing in het assortiment bieren, wijnen en sterke dranken duidelijk aangemerkt als dranken voor volwassenen.
De gedachte achter ID-controles is het bevorderen van verantwoorde detailhandel.
Zowel de RASG alsde Portman Group, die de etikettering van alcohol regelt, raden aan om een leeftijdscontrolebeleid zoals Challenge 25 toe te passen op alcoholvrije producten.
De redenering is tweeledig:
De Portman Groep richtlijnenbenadrukken dat alcoholvrije producten marketingstrategieën moeten vermijden die jongeren onder de 18 aanspreken, zoals het gebruik van jeugdige designs of afbeeldingen van jongere personen die het product consumeren. Duidelijke etikettering en opzettelijke plaatsing helpen verder om deze dranken te onderscheiden van standaard alcoholische dranken en "mogelijke verwarring te minimaliseren".
Critici beweren echter dat leeftijdscontrolemaatregelen voor alcoholvrije dranken op het randje van overdreven zijn. In een tijd waarin de alcoholconsumptie onder jongeren tot recorddiepte is gedaald, kan het contra-intuïtief lijken om hetzelfde restrictieve beleid toe te passen op alcoholalternatieven. Deze dranken zijn bedoeld om schade te beperken door volwassenen een verantwoord alternatief te bieden. Sommigen zeggen dat het verplichten van ID-controles deze alternatieven onbedoeld zou kunnen stigmatiseren, omdat ze geassocieerd worden met dezelfde barrières die opgelegd worden voor alcoholische producten.
Vanuit het oogpunt van naleving helpen ID-controles bij het handhaven van duidelijkheid en verantwoordelijkheid bij de verkoop van producten die alcohol imiteren. Winkeliers die deze praktijk toepassen, beschermen zich ook tegen reputatierisico's en versterken hun reputatie als verantwoordelijke ondernemers.
Toch is er een kans om opnieuw te evalueren of deze voorzorgsmaatregelen overeenstemmen met een progressieve en inclusieve drinkcultuur. Het normaliseren van alcoholalternatieven kan leiden tot een bredere acceptatie van matiging, zodat consumenten doordachte keuzes kunnen maken zonder onnodige obstakels.
Wat is volgens jullie de beste oplossing?